Ήταν παραγγελιά. Έπεσε τηλέφωνο από την μαμά:
- Να πας στην κηδεία του Ρασούλη.
- Να πάω...
Η μαμά είναι μεγάλη φαν.
Δεν χρειάστηκε και μεγάλη προσπάθεια να πείσω Προκόπη και Βασίλη να μ’ ακολουθήσουν. Κι ο Βασίλης φανατικός...
Κόσμος πολύς στην κηδεία, δεν θ’ αναφερθώ...
Σταθήκαμε σ’ ένα ύψωμα λίγο πιο πάνω από τον τάφο του Ρασούλη. Κοιτάω τους τάφους εκεί γύρω.
Είχαμε πέσει σε καλλιτεχνική ‘γειτονιά’...
Ο Στρατός Διονυσίου απέναντι στην Σωτηρία Μπέλου, η Ρίτα Σακελαρίου αλλά κι ο Τάσος Λειβαδίτης... κι άλλοι που δεν θυμάμαι τώρα ...
Συνεχίσαμε να περπατάμε στους διαδρόμους του νεκροταφείου,
Όλο και κάποιος στίχος μας ερχόταν...
«...Μεγάλωσε ο μπαγλαμάς
κι έγινε σαν βαπόρι,
παλιοί καημοί στ’ αμπάρι του
στο πουθενά η πλώρη...»
κι έγινε σαν βαπόρι,
παλιοί καημοί στ’ αμπάρι του
στο πουθενά η πλώρη...»
Κάναμε και τεστ εγκυκλοπαιδικών γνώσεων με τα ονόματα που βρίσκαμε στους τάφους:
Ιστορία, λογοτεχνία, μουσική, όλοι μαζί εδώ... πολιτικοί, στρατηγοί και συγγραφείς... από τον Κολοκοτρώνη μέχρι την Βέμπο και τον Τερζάκη...
Στον τάφο του Ντίνου Ηλιόπουλου υπήρχε μια μικρή επιγραφή:
«Με συγχωρείτε κυρίες μου αλλά δεν μπορώ να σηκωθώ...!»
Γελάσαμε.
Ήταν εποχές που οι κύριοι σηκωνόταν όταν εμφανιζόταν μια κυρία...
- Λες να παρεξηγηθούν οι νεκροί από τα γέλια;
- Δεν νομίζω...
Πρώτη φορά μπαίναμε στο Α’ νεκροταφείο, περίεργο μέρος.
Το πατρικό μου είναι κοντά σε νεκροταφείο, είμαι εξοικειωμένη.
Όμως αυτό είναι κάτι άλλο... ήταν περίεργο αλλά δεν είχα καμία αίσθηση θανάτου!
Θα έλεγα ότι είναι ένα ευχάριστο μέρος να κανείς την βόλτα σου!
Θα ξαναπάω...
Καλημέρα και πάλι ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά ....γιατι η σάρκα πεθαίνει ενώ οι αναμνήσεις και το πνεύμα ποτέ ....
Και όλοι αυτοι που ανέφερες μόνο καλες αναμνήσεις μπορούν να φέρουν και αυτό κάνει την σωματική τους απώλεια λιγότερο οδυνηρή ...
Φυσικά όχι ότι ο οποιοσδήποτε ανώνυμος που φεύγει δεν δικαιούται αυτή την ' ευχάριστη΄ πλευρά που ένοιωσες ...απλά δεν σε συνδέει κάποια ανάμνηση ....
Να ξαναπάς βόλτα. Το πρώτο νεκροταφείο είναι μια τεράστια γλυπτοθήκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα
χαχα γελασα με τον ταφο του ηλιοπουλου
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλά έκανες και πήγες θα ήθελα να ήμουν κι εγώ εκεί....καλημέρα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην αρχή του είναι μόνο τόσο ευχάριστο... όσο πιο βαθιά μπαίνεις, αλλάζει το σκηνικό.. δυστυχώς....δυστυχώς μόνο κάποιοι έχουν το προνόμιο να έχουν τέτοια θέση.... ενω τελικά όλοι το ίδιο είμαστε στον θάνατο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί γλυκό και την καλημέρα μου!
Ακόμα και τώρα να χαρίζει γέλιο θέλει ο Ηλιόπουλος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τόσες διασημότητες εκεί μέσα θα έπρεπε να είναι καλλιτεχνικό και παπαρατσικό στέκι το α'...
Καλημέρα!
το χιούμορ πάντα στον Ηλιόπουλο! καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεός ο Ηλιόπουλος, ε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤεσπά
Το νεκροταφείο κι εμένα μου αποπνέει μια περίεργη ηρεμία. Μπορώ να πάω και να κάτσω με τις ώρες να φιλοσοφίσω για τα υπαρκτά και τα ανύπαρκτα της ζωής. Αλλά μάλλον κακό θα μου κάνει, μη καταλήξω κι εγώ εκεί!
Και μένα μου αρέσουν τα νεκροταφεία. Να φανταστείς, όταν ήμουν μικρός πήγαινα με έναν φίλο και καθαρίζαμε τάφους, ή απλά παίζαμε εκεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη στιγμή που κατέβηκα στην Αθήνα ήθελα να πάω στο Α' Νεκροταφείο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω είναι άλλη αίσθηση & επιπλέον η περιγραφή σου είναι γλαφυρή!!
Την Καλησπέρα μου!!
Τα σέβη μου!!
νιώθω περίεργα στα νεκροταφεία με τους τεράστιους μαρμάρινους τάφους...δεν ξέρω γιατί. είναι περίεργα, τόσο ήρεμα, τόσο απόκοσμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό τα ελληνικά προτιμάω τα αγγλικά νεκροταφεία, πάντως. :ΡΡ
Aν η επισκεψη σε νεκροταφεια μπορει να βοηθησει στη καταπολεμηση του φοβου του θανατου,εγω θα επικροτησω.Δεν υπαρχει πιο ματαιος,ανουσιος κ ανωφελος φοβος απο αυτον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσε που ο Φρουντ λεει οτι ουσιαστικα δεν υπαρχει φοβος θανατου γιατι δεν εχουμε συνειδηση θανατου,αλλα δε συνεχιζω για να μη ξεφυγω απο το θεμα της αναρτησης!
Cimiterio Monumentale - Milano
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπίστευτο. Φαντάσου το Α' Νεκροταφείο ως μία μικρή του γειτονιά.
Με αυτο ---> «Με συγχωρείτε κυρίες μου αλλά δεν μπορώ να σηκωθώ...!» γελασα πολυ! Θεος ο Ηλιοπουλος, δεν το συζητω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αυτο ---> "Θα έλεγα ότι είναι ένα ευχάριστο μέρος να κανείς την βόλτα σου!" εφριξα λιγο, αλλα οκ! οπως τη βρισκει κανεις! :Ρ
Φιλια Αθηνοκοριτσο μου! ;*
athens....polu omorfo keimeno....perna apo to blog mou an thes...ekplixi...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒόλτα σε νεκροταφείο; Λίγο τρομακτικό μου ακούγεται!! Δε το έχω επιχειρήσει και ούτε νομίζω πως θα το κάνω ποτέ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσα χρόνια στην Αθήνα, ποτέ δεν πήγα τελικά, και ήμουν και κοντά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως, ο τρόπος που γράφεις, athens girl, είναι τόσο αβίαστος που μας παρασέρνει από την 3η κιόλας γραμμή..!
χαιρετώ τους νεκροταφειολάγνους σχολιαστές
ΑπάντησηΔιαγραφήένα λινκ για τα γλυπτά του Α νεκροταφείου
http://el.wordpress.com/tag/%CE%B1%CE%84-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1%CF%82/
μπορείτε να βρείτε κι άλλα με λίγο γκουγκλάρισμα ...
για όσους έχουν φοβίες συνιστώ μια βόλτα εκεί
θ΄ αλλάξουν γνώμη...
Δεν τα μπορώ τα νεκροταφεία. Κάτι με πιάνει! Μου άρεσε πάντως το "μήνυμα" του Ηλιόπουλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου.
Όταν έχεις ή νομίζεις ότι έχει βάσανα, αυτά της καθημερινότητας, να πηγαίνεις μια βόλτα από 'κει! Βγαίνοντας αισθάνεσαι πολύ τυχερός για το γεγονός και μόνο ότι είσαι όρθιος και μπορείς να πολεμάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήμπορει καποιος φιλος να μου πει αν εχει Γ' θεση η στην τελικη καταστρωμα!? με ενδιαφερει.....ευχαριστω εκ των προτερων,καλο βραδυ αθηναια.-
ΑπάντησηΔιαγραφή